trykać

trykać
trykać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIIIa, trykaća, trykaćają {{/stl_8}}– tryknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, trykaćnie, trykaćnął {{/stl_8}}{{stl_7}}'uderzać rogami, głową (w odniesieniu do barana, kozła, sarny itp.); bóść': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kozioł trykał łbem o drzewo. Baran tryknął w płot. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • trykać — ndk I, trykaća, trykaćają, trykaćał tryknąć dk Va, trykaćnie, trykaćnij, trykaćnął, trykaćnięty, trykaćnąwszy «o baranie lub koźle: uderzać głową, rogami; bóść» …   Słownik języka polskiego

  • tryknąć — → trykać …   Słownik języka polskiego

  • trykanie — n I rzecz. od trykać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”